Rozdział XXI

Carmen ze strachem wbiegła na izbę przyjęć. 

-Dziendobry, czy jest już może doktor Lucas Rodriguez? 

-Czy była pani umuwiona na wizytę? Oprócz tego, doktor Rodriguez przyjmuje tylko klientów VIP, a sądząc po pani wyglądzie, do klientów VIP raczej pani nie należy - pielęgniarka spojrzała na nią z wyższością. Carmen lekko się zaczerwieniła, jednak starała się tego nie okazać. 

-Czyżby? Pani Fernandez Garcia przed chwilą wysłała mi wiadomość, abym przyjął jej przyjaciela - Luca niespodziewanie stanął za nią, ratując tym samym z opresji - Torres? - spytał bezgłośnie. Dziewczyna niezauważalnie pokręciła głową - W takim razie zapraszam do gabinetu numer 12, pani przyjaciel będzie wiedział, jak trafić, nieprawdaż? 

-Z pewnością, zaraz go o tym poinformuje - wystukała wiadomość do Louisa "Ja już czekam, gabinet nr 12, spoko lekarz, mam do niego pełne zaufanie, bądźcie szybko, bo czekam ;* ". Zaraz dostała odpowiedź "Jesteśmy już na parkingu, zaraz będziemy, tylko Hazza się boi, że to będzie bolało :/ ". Szybko odpisała "Nic nie będzie bolało, mi ten lekarz nastawiał połamane żebra i nic nie bolało, to jest ze znieczuleniem ;) Jeśli będzie chciał, mogę go trzymać za rękę ;> ". Wrzuciła telefon do torebki i ruszyła za Lucą do jego gabinetu. 

-Więc właściwie co takiego się stało? Co to za przyjaciel? 

-Harry... Ma złamaną rękę, ale to tak poważnie, ogólnie kość na wierzchu, te sprawy... 

-Okey, czyli trzeba ze znieczuleniem, bo będzie nastawianie i zszywanie - Luca zaczął mruczeć do siebię. Nagle rozległo się pukanie do drzwi. 

-Puk puk, możemy wejść? - zapytał zza drzwi Louis. 

-Właźcie głupki - Carmen powitała go ze śmiechem i mocno przytuliła, Lou i reszta zawsze i niezależnie od sytuacji, potrafili poprawić jej humor samym pojawieniem się - A Hazza gdzie? 

-Na korytarzu, już idzie, tylko ostrzegam, panie doktorze, że musieliśmy mu dać Aviomarin, bo za nic w świecie nie chciał jechać, strasznie boi się igieł. 

-Skąd my to znamy - Luca ze śmiechem szturchnął Carmen, która zrobiła obrażoną minę - I nie mów panie doktorze, tylko po prostu Luca, bo jak tak mówisz, to czuję się staro. 

-Ale czemu mu daliście Aviomarin? Ma chorobę lokomocyjną? - Carmen była zbyt ciekawa, aby dalej się dąsać. 

-No bo mu zawsze po Aviomarinie tak lekko odbija i tylko dlatego udało nam się jakoś zawieźć go do szpitala. Zresztą sama zobaczysz... 

-Dobra, idę po niego, a gdzie on jest? 

-Na korytarzu w tłumie fanek, Liam ma go pilnować. 

-Dobra, idę po niego - kiedy wyszła na korytarz od razu zauważyła Wielki tłum dziewczyn otaczający Harrego i Liama. Kiedy tylko Hazza ją zobaczył, od razu do niej pomachał. 

-O, Caro, hej, wiesz, że widzieliśmy lisa? Przebiegł nam drogę a potem wspiął się na drzewo i zaczął zżerać orzechy! 

-Tak Harry, oczywiście, to był lis, to wcale nie była wiewiórka - Liam poklepał przyjaciela po ramieniu i spojrzał znacząco na dziewczynę - Carmen, mogłabyś zaprowadzić go do lekarza? Bo ja tu nie mogę zostawić naszych fanek samotnych - puścił oko jednej z fanek, która prawie zemdlała. 

-Spoko, chociaż nie mam pojęcia co one w tobie widzą - prychnęła - Chodź Harry, opowiedz Lou o tym pięknym lisie, którego widziałeś - pociagnęła Harrego do gabinetu a ten potulnie jak baranek podreptał za nią. Oprzytomniał jednak, kiedy tylko znaleźli się w gabinecie. 

-Caro, jak mogłaś, ty zdrajco krwi! Lou, przecież mówiłem, że nie chcę do lekarza! Wypuśćcie mnie, ręka już mnie prawie nie boli! 

-Spokojnie młody człowieku, wszystko będzie dobrze, połóż się tutaj i zaraz dostaniesz zastrzyk ze znieczuleniem - Luca uspokajająco położył mu rękę na ramieniu. 

-Zastrzyk? Jaki zastrzyk? Ale gdzie? 

-Harry! Kładź się tam, dostaniesz zastrzyk w dupę, zaśniesz sobie i wszystko będzie dobrze! - Carmen już straciła do niego cierpliwość - Zachowój się jak facet a nie jak baba! - twarz Harrego spłonęła rumieńcem. Natychmiast położył się na leżance i spojrzał wyczekująco na Lucę. 

-Okey, poczekajcie na zewnątrz, to potrwa pewnie około godziny, może szybciej. A, i jeszcze jedno, starajcie się nie zwracać uwagi na krzyki - mrugnął porozumiewawczo do Carmen. Gdy wychodzili, towarzyszyły im krzyki Harrego. 

-Auuuu! Ale nie w dupę! Mój biedny zadek, moja biedna piękna pupcia, co ty mi zrobiłeś?! Czemu wbiłeś mi to mega wielkie okropne coś w tyłek?! 

-Nie przejmuj się, zaraz odpłynie, zawsze tak jest, nic strasznego mu się nie dzieje - dziewczyna uśmiechnęła się pocieszająco. 

-Nie, ja się nie martwię, po prostu myślę... - Louis otrząsnął się z zamyslenia. 

-A jak to się stało? 

-W sensie złamanie ręki Hazzy? No bo wydurnialiśmy się na próbie do koncertu na takim dziwnym czymś, że niby lataliśmy no i zaczęliśmy się nawalać na takie piankowe makarony i to coś się zerwało i Harry spadł... 

-Co?! A jaka to była wysokość? 

-No jakieś 5 metrów chyba... 

-Zrzuciłeś Harrego z 5 metrów? Ty myślisz wogóle? Powinieneś się cieszyć, że na ręce się skończyło! 

-No ale to nie moja wina! To po prostu tak samo! - próbował bronić się Louis, nagle jednak zwrócił wzrok na przechodzącą obok dziewczynę - Ej, patrz jaka laska! 

-Lou, może łaskawie opanujesz swoje dzikie zapędy i... O, hej Liza! - 

-Caro? Hej, siema, co tam u ciebie? - Liza podniosła głowę z nad papierów które trzymała i uśmiechnęła się. 

-Wszystko dobrze. Masz może chwilkę? Bo ktoś chciałby cię poznać... 

-Chwilkę chyba mam, pomagam właśnie mamie z Annie, bo znowu sobie coś zrobiła, ale na chwilkę chyba mogę - uśmiechnęła się promiennie - To kto chciałby mnie poznać? Czy to...? 

-Tak, pewien dziwny ludź zwany Louisem Tomlinsonen, stwierdził, że jesteś niezłą laską - Carmen puściła jej oko. 

-Ojej... - Liza spłonęła rumieńcem - To... Myślisz, że mogłabym zrobić sobie z nim zdjęcie? 

-Lou, chodź tutaj! - Louis ani drgnął zaczytany w magazyn wędkarski - Lou, patrz, Liza ma marchewki! 

-Marchewki? Gdzie marchewki? - spojrzał na Lizę, która próbowała się nie roześmiać - Och, witam piękną panią, więc nazywasz się Liza, tak? Mógłbym prosić o numer? 

-Mogłabym prosić o autograf i wspólne zdjęcie? - odpowiedziała pytaniem na pytanie Liza. 

-Wspólne zdjęcie oczywiście, ale autografu ci nie dam, ponieważ liczę na kolejne spotkanie - uśmiechnął się czarująco - Dasz się gdzieś zaprosić, piękna? No weź, nie daj się prosić - położył jej rękę na ramieniu. 

-Ja... - spojrzała na Carmen, która przytaknęła - Z przyjemnością! - zarzuciła mu ręce na szyję i mocno uścisnęła - Wow, nie wierzę, że to dzieje się naprawdę! Słynny Louis Tomlinson chce mnie gdzieś zaprosić! 

-To uwierz, ja... - przerwało mu nagle wejście Nialla. 

-Hej Caro, ja... - spojrzał na Louisa i Lizę, którzy natychmiast się od siebie odsunęli - Lou, przypominam ci tylko, że masz dziewczynę. Nie rań Liz, ona na to nie zasługuje - spojrzał smutno na Lizę, której mocniej zabiło serce. 

~~~~~

Kolejny rozdział zadedykowany dla mojej kochanej Selevatic Gomez ;* Szkoda tylko, że pod poprzednim był tylko 1 komentarz...